o cheekati deepam!

ఓ చీకటి దీపం!

నా చుట్టూ అలముకొన్న చీకట్లే నన్ను దీపమని పిలిచేశాయి

నాగుండెల్లో లేదు కొవ్వు, కాలిపోతున్నది కోమలత మాత్రమే

కడవరకూ సాగని కవితలెన్నో జతకలిపి జాలిగా నవ్వి దాటేశాయి

కరగని మంచు కాఠిన్యతకు దీపం కొండెక్కి పోతున్నది!

కాలిన పుండ్లకంటే కవ్వింపులు చేసిన గాయాల బాధ యెక్కువ

పదనిసలు పరిహసించాక పాడిన గేయలేనేమో యీ రోదనలు

ఏంతిని బ్రతికేసిందో జీవితం, శాంతిని భోంచేస్తా నంటున్నది

తీయని జ్ఞాపకాల తెనేతుట్టల నడుమ పట్టులేని పారవశ్యం అవసరమా?

జీవన ప్రమాణాలనే బాణాలు చేస్తున్న అలుపెరుగని జీవహింస

కలుపుతీసిన చేలలో అభివృద్ది పేర జరిగే రసాయన ద్వంశ

అద్దె గర్భాలలో అవకాశం అడుగుతున్నపడుపు పిండాల ప్రశంస

సహజీవనానికి సలింగాలింగనలు సరి అంటున్న స్నేహాల అంశ!

పవిత్ర మీమాంసకు పట్టిన పాకుడుతో పాదం ముందుకు సాధ్యమా?

సాగే వ్యసనాలు సాదరంగా పలికే సౌభాగ్యానికి దర్పం అసలు సత్యమా?

పిలిచి లేడనిపించుకొన్న పరమాత్మకు పగటి కలలలో ప్రతిష్ట ధర్మమా?

రాలిపోయే ఆకులకి, ఆరిపోయే దీపాలకు ఆఖర్లో అలజడి న్యాయమా?